Hallo, ik ben Ton Schreuders.

Elke dag bezig zijn met leerlingen met kenmerken van hoogbegaafdheid leert je beseffen dat het onderwijs aan deze leerlingen anders georganiseerd moet en bovenal kan worden. 

Dat wist ik overigens niet toen ik als zij-instromer het onderwijs binnenstapte. Toen dacht ik nog dat een lerarenopleiding en de nodige levenservaring voldoende waren om leerlingen wat te leren. Jeetje, wat viel dat tegen. Gelukkig kreeg ik toen bemoedigende woorden die mij vertelden dat allemaal wel een jaar of zeven nodig hebben om te weten hoe je een klas moet managen. ‘Een klas managen …?’ Ik ben toch leraar en geen manager. Dan had ik beter in het bedrijfsleven kunnen blijven. Ik bleef in het onderwijs en wilde meer weten hoe kinderen leren. Het werd mijn belangrijkste vrije tijdsbesteding. Uiteindelijk heef het geleid tot mijn specialisme. Het begeleiden en coachen van leerlingen met kenmerken van hoogbegaafdheid. Het organiseren van alternatieve roosters en zorgen dat deze leerlingen blijven leren of weer gaan leren. Dat laatste valt niet altijd mee vanwege de soms starre denkwijzen binnen het onderwijs. Al mijn bevindingen heb ik opgeschreven in het boek ‘Hij doet gewoon niks …’ 

Veel leerlingen hebben behoefte aan meer ondersteuning dan alleen de wekelijkse afspraak. Voor die leerlingen heb ik een soort surrogaat docent gemaakt in de vorm van een Spiek-Wijzer.